voorbeeld gedichten

Schuifel

Hoe in het donker

een hand

zich oog weet.

Hoe zicht

zich tastend

een weg

een muur

baant.

Hoe een voet

onzeker

volgt.

Altijd al probeerde men de toekomst te voorspellen. Met meer of minder succes. Dat dat voorspellen een hachelijke onderneming was, blijkt wel uit het paradoxale woord wat wij er nog altijd voor gebruiken: waarzeggen. Iets met ‘aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid’ zeggen, maar tegelijkertijd die stelligheid tenietdoen door het woord te beginnen met een zoekende vraag: waar?

Nee, dan Daarzegger. Deze bundel neemt de lezer aan de hand de toekomst in. Met heldere beelden en rake typeringen toont de dichter verleden en toekomst. Of het nu gaat over een koe in het openingsgedicht of over de onmacht om de mensen waar je van houdt, vast te houden. Daarzegger neemt je mee door tuinen en over bergen. Laat je ouders zien en zijn.

Ondanks dat de teksten soms verraderlijk eenvoudig lijken, bevatten ze een ongekende diepgang en meerlagigheid. Een genot dus om urenlang in te verdwalen met de geruststellende zekerheid dat je een gids in handen hebt die je steeds vertelt waar je je voet kunt zetten om de weg terug te vinden: daar, daar, daar.

Peter van der Graaf (Rotterdam, 1964) schrijft al zijn hele leven, maar daar maakt hij verder geen punt van. Naast dichter is hij communicatieadviseur bij een gemeente in het midden van Nederland. Hij is in het Belgisch-Nederlands grensgebied actief als docent creatief schrijven bij het schrijfcollectief Schrijven & Schrappen.

Daarzegger is zijn eerste dichtbundel. Het is een debuut en verzamelbundel. Eerder verscheen er werk van hem in bloemlezingen en verzamelbundels. De gedichten worden omschreven als faction, een mix van facts en fiction. De vertaalrechten voor Daarzegger zijn nog niet aan meerdere landen verkocht. Peter schrijft naast factiongedichten ook lightverses. Hij is momenteel bezig met een bundel humoristische gedichten die de werktitel draagt: ‘Ook leuk’.